1916, Najnowszy plan stołecznego królewskiego miasta Krakowa

Niniejszy plan został opracowany w 1916 r. przez Kazimierza Stoleckiego, archiwariusza Budownictwa miejskiego oddz. B. w Krakowie i odbity w litografii Kazimierza Kranikowskiego. Sporządzony został na podstawie mapy katastralnej Krakowa i gmin sąsiednich. Na planie tym bardzo wyraźnie zaznaczono dzielnice katastralne tuż po przyłączeniu do Krakowa miasta Podgórze, co nastąpiło 4 lipca 1915 r. Powierzchnia ówczesnego Krakowa wzrosła wtedy do 47 km² podczas gdy w tym samy czasie Warszawa obejmowała powierzchnię 33 km². Koncepcja Wielkiego Krakowa była pomysłem przekształcenia Krakowa z prowincjonalnego miasta w nowoczesną europejską aglomerację. Zapoczątkował ją i forsował ówczesny prezydent Krakowa Juliusz Leo, a realizowana była poprzez radykalne rozszerzanie granic Krakowa i stopniowe włączanie w jego obręb sąsiednich gmin. Rozszerzenie granic miasta przebiegało w latach 1910-1915 i miało ono ogromny wpływ na dalszy, nowoczesny rozwój Krakowa.

Plan nie obejmuje Krakowa w pełnych granicach, ale wystarczająco dobrze ukazuje układ urbanistyczny centrum miasta. W treści planu przedstawiono sieć rzeczną, place, parki i ulice z podaniem ich nazw, przebieg linii tramwajowych i kolejowych oraz kościoły i bożnice. W zabudowie wyróżniono obrysy ważniejszych obiektów użyteczności publicznej. Na uwagę zwraca wrysowany projekt planowanego portu rzecznego w Płaszowie wraz z kolejowymi liniami dojazdowymi. Projekt ten nie został jednak zrealizowany, a obecny port rzeczny i stocznia w Płaszowie znajdują się w dawnym korycie Wisły.