1913, Plan Wielkiego Krakowa

“Plan Wielkiego Krakowa” stanowi załącznik do “Józefa Jezierskiego ilustrowanego przewodnika po Krakowie” wydanego w 1913 r. W przewodniku tym zamieszczony został obok innego, turystycznego planu Krakowa (Nr kat. 46). Pierwowzorem prezentowanego planu była wcześniejsza mapa z 1905 r. (Nr kat. 66), sporządzona w biurze Budownictwa Miejskiego miasta Krakowa na podstawie mapy katastralnej Krakowa i gmin sąsiednich. Na planie tym możemy prześledzić przebieg granicy administracyjnej Wielkiego Krakowa tuż po przyłączeniu sąsiednich gmin. Miasto Podgórze było jeszcze w tamtym czasie samodzielnym miastem. Z Wielkim Krakowem połączy się dopiero 4 lipca 1915 r. stając się jego XXII dzielnicą katastralną. Na planie możemy też zobaczyć granicę strefy dorożkarskiej.

Koncepcja tak zwanego “Wielkiego Krakowa” była pomysłem przekształcenia Krakowa z prowincjonalnego miasta w nowoczesną europejską aglomerację. Zapoczątkował ją i forsował ówczesny prezydent Krakowa Juliusz Leo, a realizowana była poprzez radykalne rozszerzanie granic Krakowa i stopniowe włączanie w jego obręb sąsiednich gmin. Rozszerzenie granic miasta przebiegało w latach 1910-1915 i miało ono ogromny wpływ na dalszy, nowoczesny rozwój Krakowa.

CYTOWANIE:
Wojkowski J., 2020. CARTOGRAPHIA CRACOVIANA: Kraków i okolice na dawnych mapach — geoportal: dawnemapykrakowa.pl, Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Wydział Inżynierii Środowiska i Geodezji .